Kontakt:  📞 +48 32 415 31 65📱 +48 695 11 88 05
Sprzedajemy od 1984
Kotly.com.pl
0
Renowacja przewodów kominowych

Renowacja przewodów kominowych

Renowacja przewodów kominowych. Destrukcyjne spaliny

Przewody kominowe ulegają destrukcji od dnia ich zbudowania. Stopień ich destrukcji w czasie uzależniony jest od jakości użytych materiałów, jak również od prawidłowości zbudowania.

 

Przewody kominowe w okresie użytkowania muszą być prawidłowo obsługiwane. Wynika to z faktu możliwości zalegania w nich sadzy i innych zanieczyszczeń, np. kurzu zespolonego z tłuszczem z powietrza wentylacyjnego (pomieszczenia kuchenne). Obowiązujące przepisy, zawarte w Rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 21.04.2006 r., w sprawie ochrony przeciwpożarowej budynków, innych obiektów budowlanych i terenów (Dz. U. nr 80 poz. 563) wymagają, iż przewody muszą być czyszczone:

- dymowe - co najmniej 4 razy w roku,
- spalinowe - co najmniej 2 razy w roku,
- wentylacyjne - raz w roku.

Obowiązek wykonywania okresowych przeglądów przynajmniej raz w roku wynika z art. 62 Ustawy budowlanej z dnia 07.07.1994 r. – tekst jednolity Dz. U. nr 156 z 2006 r. poz. 1118 wraz ze zmianami zawartymi w Dz. U. nr 99 poz. 665 z dnia 10.05.2007 r.

Zakres wykonywanych prac wynika z oceny technicznej zawartej w opinii lub protokole z okresowej kontroli przewodów, sporządzonym przez uprawnionego mistrza kominiarskiego.

 

Destrukcja

Najszybciej destrukcji podlegają przewody z cegły pełnej, najwolniej - nowoczesne systemy kominowe ceramiczne i stalowe. Czynniki wpływające na destrukcję:

oddziaływanie termiczne:

- wysoka temperatura w trakcie naturalnego użytkowania, szczególnie przewodów dymowych, jak również temperatura szokowa w trakcie niepożądanego pożaru kominowego niszczą strukturę wewnętrzną przewodu, zaprawę murarską itp.,

- niska temperatura powoduje zamarzanie wilgoci penetrującej strukturę przewodu i „rozsadza” cegłę lub pustaki ceramiczne.

oddziaływanie wody
– zarówno opadów atmosferycznych, jak i z kondensacji wilgoci zawartej w lotnych produktach procesu spalania.

oddziaływanie chemiczne
– związków agresywnych zawartych w spalinach emitowanych przez urządzenia grzewcze, jak i zawartych w usuwanym powietrzu wentylacyjnym.

zdarzenia rzadkie
– samowole budowlane i ingerencja osób bez wymaganej wiedzy fachowej i koniecznych uprawnień.

 

Czynniki wpływające na destrukcję

Destrukcji najszybciej podlega górna część przewodu (wylot komina ponad dachem) z powodu narażenia na czynniki atmosferyczne oraz oddziaływanie kondensatu.

Tzw. przewody systemowe, czyli nowoczesne systemy kominowe ze stali lub elementów ceramicznych, z uwagi na swą dużą odporność na oddziaływanie wilgoci, czynników chemicznych i termicznych najczęściej uszkadzane są w trakcie niewłaściwej eksploatacji oraz nieprofesjonalnie przeprowadzanych czynności konserwacyjnych.

Przewody kominowe wykonane z cegły, w konsekwencji oddziaływania czynników destrukcyjnych po erozji zaprawy murarskiej, tracą szczelność, a po dłuższym okresie oddziaływania następuje łuszczenie i opadanie cegieł, co powoduje brak drożności przewodów i zniszczenie komina ponad dachem.

 

Sposoby renowacji

- Naprawa przewodów kominowych musi być przeprowadzona przy użyciu materiałów i elementów kominowych, które posiadają aktualne dopuszczenia dostosowania w budownictwie w zakresie stosownym do przeprowadzanych czynności.
- Niedopuszczalne jest stosowanie rur PCV, kanalizacyjnych oraz aluminiowych rur spiro jako wkładów kominowych.
- Systemów kominowych (nowoczesnych kominów ze stali żaro- i kwasoodpornej oraz ceramicznych) nie naprawia się. W przypadku uszkodzenia naprawa polega na wymianie elementu przez serwis fabryczny - jeśli chodzi o systemy ceramiczne, a w przypadku systemów stalowych - przez uprawnionego instalatora.

 

Metody napraw

 

 

Metoda tradycyjna – czyli przemurowanie przewodu z nowej cegły w odcinkach podlegających destrukcji. Metoda często konieczna przy renowacji kominów ponad dachem.

Wady:

- duża uciążliwość dla użytkowników, „ciężka budowlanka”, naprawa nie gwarantuje długiego okresu bezawaryjnego użytkowania.

 

Sztywne wkłady stałoprzekrojowe: zespół rur stalowych ze stali żaro- lub kwasoodpornej, najczęściej łączonych kielichowo, wraz z przyłączem i elementem bazowymi zakończeniem dachowym.

Zalety:

- mała destrukcja ściany w lokalu (konieczność rozkucia otworu o wymiarach ca. 40 x 20 cm), instalacja z dachu,

- duża trwałość naprawy,

- przy wystarczająco dużym przekroju przewodu murowanego istnieje możliwość dostosowania średnicy wkładu do wymagań paleniska.

Wady:

- trudności w montażu w przewodach posiadających przebieg niepionowy (przewody tzw. uciekane), konieczność otwarcia przewodu na załamaniach,

- brak możliwości wykorzystania całej powierzchni przekroju przewodu murowanego (w razie konieczności).

 

Elastyczne wkłady stałoprzekrojowe (typ Stal-Flex): rura wykonana ze spiralnie łączonej taśmy stalowej ze stali kwasoodpornej, o grubości 0,12-0,15 mm, która jest instalowana w jednym odcinku wraz z przyłączem i elementem bazowym oraz zakończeniem dachowym.

Zalety:

- wygoda instalowania w przewodach niepionowych – mała destrukcja ściany w lokalu (konieczność rozkucia otworu o wymiarach ca. 40 x 20 cm) jak przy sztywnych,

- instalacja z dachu lub z lokalu od strony przyłącza.

Wady:

- mniejsza trwałość niż w przypadku wkładów sztywnych

- mniejsza grubość materiału i mniejsza odporność na pożar sadzy

- większe opory przepływu wewnątrz przewodu z uwagi na „karbowaną” powierzchnię większości wkładów

- brak możliwości wykorzystania całej powierzchni przekroju przewodu murowanego (w razie konieczności),

- mały wybór asortymentu przy renowacji przewodów dymowych (obsługujących paleniska na paliwa stałe o temperaturze spalin powyżej 600oC).

 

Elastyczne wkłady rozdmuchiwane (typ Alu-fol): rękaw z grubej folii aluminiowej z zewnętrznym rękawem z folii polietylenowej (usuwanym po montażu), w odmianie zbrojonej dodatkowo osłoną z włókna szklanego. Montaż następuje przez wpuszczenie rękawa do przewodu i rozprężenie go sprężonym powietrzem.

Zalety:

- relatywnie szybki montaż; w przypadku przewodów wentylacyjnych praktycznie bezinwazyjnie,

- wykorzystanie całej powierzchni przekroju przewodu kominowego.

Wady:

- w związku z użytym materiałem (aluminium), pomimo posiadania dopuszczenia do stosowania na przewody spalinowe, w zasadzie przeznaczone do renowacji przewodów wentylacyjnych,

- brak odporności na pożar sadzy,

- możliwość stosowania (jak wykazano w aprobacie technicznej) w przewodach kominowych o nierównościach nieprzekraczających 1 cm (10 mm), co w praktyce wyklucza większą część przewodów przeznaczonych do renowacji,

- system nie posiada elementów osprzętu (element bazowy, element przyłącza, odprowadzenie kondensatu, zakończenie dachowe), kwestie te pozostawione do zadań instalatora,

- zainstalowane rękawy (wkłady) mogą po osunięciu zawężać lub zablokować przewód kominowy – stąd konieczność dokładnej instalacji.

 

Metoda szlamowania (ostatnio coraz rzadziej stosowana) polegająca na wprowadzeniu do przewodu masy uszczelniającej, kiedyś gliny lub rzadkiej zaprawy cementowej, i rozprowadzeniu jej po ściankach przewodu za pomocą gumowego elementu o przekroju dostosowanym do przekroju przewodu, podciąganego liną w stronę wylotu.

Obecnie nowoczesną odmianą szlamowania jest użycie masy uszczelniającej. Jest to silikatowa masa odporna na działanie wysokich temperatur i wytrzymała na ścieranie. Masa uszczelniająca jest przeznaczona do renowacji przewodów kominowych odprowadzających spaliny z urządzeń grzewczych na paliwo stałe w zakresie temperatur pomiędzy 200-500oC oraz kanałów wentylacyjnych wykonanych z cegły lub betonu. Przed nałożeniem masy uszczelniającej należy wykonać prace przygotowawcze polegające na usunięciu z przewodu kominowego grubych zanieczyszczeń, takich jak kawałki cegieł i gruz, a następnie należy usunąć sadzę. Po przygotowaniu przewodu kominowego (udrożnieniu i wyczyszczeniu) nakładana jest masa uszczelniająca. Masa powlekająca ściany przewodu kominowego powinna być nałożona przynajmniej w dwóch etapach. Przy każdym z nich nakładana jest jedna warstwa masy.

Zalety:

- możliwość stosowania do przewodów o przebiegu pionowym i niepionowym,

- możliwość wykorzystania całej powierzchni przekroju przewodu kominowego niezależnie od jego kształtu.

Wady:

- brak możliwości stosowania w przypadku przewodów spalinowych pracujących „na mokro”,

- konieczność dokładnego przygotowania oczyszczenia, przewodu kominowego, co jest wykładnikiem jakości i trwałości przeprowadzonej naprawy,

- brak możliwości precyzyjnej oceny jakości i trwałości przeprowadzenia naprawy.

Mirosław Antos
Źrodło:
"Magazyn Instalatora"
http://www.instalator.pl
Październik 2011

Nasza strona używa plików cookies. Jeśli chcesz możesz w każdej chwili wyłączyć je w opcjach swojej przeglądarki. OK, zamknij pasek lub dowiedz się więcej.